چند نفر از شما تا به حال در طی یک جشن یا پیکنیک از چنگال و قاشق پلاستیکی استفاده کرده اید؟ این آلات میزی پلاستیکی بسیار مفید به نظر می‌رسند اما به طور غیرمستقیم به زیان زیادی برای محیط زیست ما منجر می‌شوند. سازه‌های پلاستیکی با موادی تولید می‌شوند که می‌توانند صد ها سال در زیر زمین دفن شوند و اقیانوس‌ها و دیگر محیط‌های طبیعی ما را آلوده کنند. ما در Intlpack به زمین علاقه داریم و بنابراین تمایل به تغییر به گزینه‌های دوست دار زمین برای آلات مصرفی یکبار مصرف داریم که به سیاره ما دوست داشتنی است. در این مقاله، ما به بررسی نقاط قوت و ضعف آلات میزی پلاستیکی به طور کلی خواهیم پرداخت. ما همچنین به برخی گزینه‌های جذاب و تازه مانند تجزیه‌پذیر و فسادپذیر خواهیم نگاه کرد که می‌تواند به ما اجازه بدهد تا به طور مستدام ولی با شوق، غذا خوردنش را لذت ببریم. پس بدون تأخیر بیشتر، بیایید وارد بشیم!
نقاط قوت و ضعف آلات میزی پلاستیکی
دلایل زیادی وجود دارد که به خاطر آن آلات میزی پلاستیکی بسیار محبوب هستند. این آلات کانتینر نگهداری آیس کرم از ابتدا ارزان است و برای عموم قابل خرید است. همچنین سبک است که این موضوع آن را برای حمل به میهمانی‌ها، جشن‌ها و غذاهای بیرونی مناسب می‌کند. ابزار خوردن پلاستیکی نیز توسط بسیاری از کودکان دوست داشته می‌شود و با رنگ‌ها و شکل‌های زیادی در دسترس است. با این حال، ابزار درونده پلاستیکی دارای جنبه‌های تاریکی است که باید به آن توجه کنیم. ابزار درونده پلاستیکی معمولی قطعاً برای محیط زیست ما خطرناک است. آن‌ها می‌توانند در زباله‌دان‌ها برای صدتا سال باقی بمانند و ناتوان از تجزیه شدن، جایی که بسیاری از مردم آن‌ها را پرت می‌کنند. این یک مشکل بزرگ است زیرا پلاستیک می‌تواند برای حیات دریایی نیز خطرناک باشد، زیرا آن‌ها ممکن است در آن گرفتار شوند یا آن را به عنوان غذای خود اشتباه بخورند. بنابراین، برای ایجاد تفاوت و کمک به سیاره، باید مواد جایگزین برای ابزار درونده یکبار مصرف جستجو کنیم.
چیست مصالح تجزیه‌پذیر و زیست‌تخریب‌پذیر؟
ابزار آشپزخانه یکبار مصرف — با اینکه از پلاستیک یا هر چیز دیگری ساخته شده باشد — برای برین درد گردن ایجاد می‌کند. استفاده از ابزار آشپزخانه قابل بازیافت و به ویژه زمانی که جایگزین‌های پایدار مانند مواد قابل تجزیه موجود هستند، بسیار بیشتر توصیه می‌شود. نکته مهم این مواد این است که چقدر سریع‌تر تجزیه می‌شوند و بنابراین قابل تجزیه به مقایسه با پلاستیک هستند. مواد قابل کومپوست از منابع تجدیدپذیری مثل ذرت، قندی یا حتی نشاسته سیب زمینی ساخته می‌شوند. اینها کاسه‌های کوچک پلاستیکی موادی که برای ظرف‌های غذا (مثل جعبه فست فود) مناسب هستند و غذای ما را به صورت امن نگه می‌دارند. در مقابل، مواد قابل تجزیه از منابع طبیعی مانند چوب یا الیاف گیاهی ساخته می‌شوند. ابزار خوبی مثل ملعقه یا چنگال وجود دارد. از ترکیبات شیمیایی که شبیه به آنهایی که در پلاستیک استفاده می‌شود ساخته شده‌اند، به نظر می‌رسند و حس پلاستیکی دارند اما پایدارتر هستند. انتخاب کردن قابل کومپوست و قابل تجزیه، راهی برای اجازه دادن به سیاره ما برای بهبود است.
